واسه فعل ماضی هر وی دارین بفرستین زود لطفا خیلی زودددددد

انواع فعل ماضی: فعل ماضی شش ساخت مختلف دارد. ۱ـ ماضی ساده (مطلق) ۲ـ ماضی استمراری ۳ـ ماضی نقلی ۴ـ ماضی بعید ۵ـ ماضی التزامی ۶ـ ماضی مستمر در همه ی ساخت های فعل ماضی قسمتی به عنوان هسته و مرکز فعل وجود دارد که 'ریشه/بن' فعل نامیده میشود. بن فعل از مصدر به دست می آید.(نکته کلیدی و مهم) علامت مصدر 'ــــَ ن ' است .با حذف این علامت از پایان مصدر 'بن ماضی' به دست می آید. مصدر ـــ (ـــَ ن )= بن ماضی مثال: خوردن ـــ (ــَ ن ) = خورد شناسه ها: فعل در زبان فارسی در شش شخص ساخته می شود. شخص فعل توسط شناسه ها نشان داده میشود. شناسه ها در فعل ماضی و مضارع تفاوت اندکی دارند. شناسه های فعل ماضی: ـــَ م ، ی ، ــــ یم ، ید، نَد ساخت فعل ماضی: ۱ـ ماضی ساده/مطلق بن ماضی + شناسه های ماضی مثال از مصدر دویدَن = دویدَن ــ ( ــَ ن) : دوید فعل ماضی ساده: دویدم دویدی دوید دویدیم دویدید دویدند ۲ـ ماضی استمراری: می + بن ماضی + شناسه های ماضی مثال از دویدن: می دویدم می دویدی می دوید می دویدیم می دویدید می دویدند کاربرد ماضی استمراری: ۱ـ فعلی که در زمان گذشته استمرار و ادامه داشته است. ۲ـ فعلی که در زمان گذشته چند بار تکرار شده است. ۳ـ برای بیان عادت در گذشته ۳ـ ماضی نقلی: بن ماضی+ ه +ام ، ای ، است،ایم ،اید،اند بن ماضی در فعل های ماضی نقلی و التزامی و بعیدهمراه با (ه ) به کار میرود که صفت مفعولی می سازد. پس در واقع برای ساخت این فعل ها باید صفتِ مفعولی مصدر مورد نظررا با قسمت های دیگر جمع کرد. پس : ماضی نقلی:صفت مفعولی+ ام،ای،است،ایم،اید،اند مثال: دویده ام دویده ای دویده است دویده ایم دویده اید دویده اند کاربرد ماضی نقلی: ۱ـ بیان فعلی که در گذشته شروع شده و هنوز ادامه دارد. ۲ـ فعلی که در گذشته اتفاق افتاده و اثر و نتیجه ی آن هنوز ادامه دارد. ۴ـ ماضی بعید: بن ماضی + ه + بود + شناسه ها ماضی مثال: دویده بودم دویده بودی دویده بود(شناسه ندارد) دویده بودیم دویده بودید دویده بودند کاربرد ماضی بعید: ۱ـ فعلی که در گذشته ی دور اتفاق افتاده است. ۲ـ فعلی که قبل از فعل دیگر اتفاق افتاده باشد. ۵ـ ماضی التزامی: صفت مفعولی+ باش + شناسه های مضارع توجه: استثنا در مورد فعل ماضی التزامی این است که شناسه های این فعل 'مضارع' هستند. شناسه های مضارع: ـــَ م ، ی ، ـــَ د ، یم ، ید ، ـــَ ند مثال: دویده باشم دویده باشی دویده باشد دویده باشیم دویده باشید دویده باشند کاربرد ماضی التزامی: ۱ـ وقوع فعل در زمان گذشته همراه با شک و تردید ۲ـ وقوع فعل در گذشته همراه با آرزو و تمنا ۳ـ بیان فعل همراه با شرط