سلام میشه یه انشا بگید که این کلمات توش باشن پیرمرد عصا به دست. جنگل سر سبز. کلاغ ها ‌ .رودخانه خروشان .کلبه چوبی. کتاب نگارش. آتش تورخدا بگید خیلییی عجله دارم تاج میدم

**عنوان: سفر به دل جنگل** یک روز زیبا و آفتابی، پیرمردی با عصای چوبی در دست، به دل جنگل سرسبز قدم گذاشت. جنگل پر از درختان بلند و سرسبز بود که سایه‌ای خنک بر روی زمین می‌انداختند. صدای پرندگان و وزش ملایم باد در میان برگ‌ها، فضایی آرام و دلنشین ایجاد کرده بود. پیرمرد با نگاه‌های کنجکاو به اطرافش می‌نگریست و گاهی زیر لب آوازهایی قدیمی می‌خواند. در یکی از درختان، کلاغ‌هایی سیاه و درخشان نشسته بودند و به پیرمرد نگاه می‌کردند. آنها با صدای خود، نوای خوشایندی را به جنگل هدیه می‌دادند. پیرمرد لبخندی بر لب آورد و به یاد روزهای جوانی‌اش که در این جنگل به دنبال کلاغ‌ها می‌دوید، دلش گرم شد. ناگهان، صدای خروشان رودخانه‌ای او را به خود جلب کرد. آب بجوش و خروش می‌زد و مانند آهنگی شیرین به گوش می‌رسید. پیرمرد به سمت رودخانه رفت و بر روی سنگ‌های بزرگش نشسته و به تماشا نشست. دیدن آب زلال و جریان سریع آن، باعث شد که خاطرات خوش گذشته برایش زنده شود. در دل جنگل، کلبه چوبی کوچکی وجود داشت که سال‌ها پیش در آنجا زندگی می‌کرد. کلبه‌ای با دیواره‌های چوبی و سقف شیروانی که درختان اطرافش را در آغوش گرفته بودند. پیرمرد پایش را به سمت کلبه گذاشت و در دلش احساس نوستالژی عمیقی ایجاد شد. او به یاد روزهایی افتاد که در آنجا کتاب‌های نگارش می‌نوشت و داستان‌های زندگی‌اش را بر روی کاغذ می‌آورد. پیرمرد تصمیم گرفت که به داخل کلبه برود. او آتش کوچکی درست کرد و از گرمایش لذت برد. شعله‌های آتش درخشید و سایه‌های عجیب و غریب بر روی دیوارهای چوبی بازی می‌کردند. او با خود کتابی به همراه داشت و شروع به نوشتن خاطرات گذشته‌اش کرد. کلماتی که بر روی کاغذ می‌آمدند، مانند پسرکی بودند که در جنگل بازی می‌کرد و به زندگی عشق می‌ورزید. ساعاتی بعد، پیرمرد با احساس شادی و آرامش از کلبه بیرون آمد. درختان و صدای کلاغ‌ها و خروش رودخانه، همگی به او یادآوری می‌کردند که زندگی چقدر زیباست. او با عصایش به خانه برگشت و در دلش امید جدیدی برای روزهای آینده پیدا کرد. جنگل، کلبه چوبی و خاطراتش همیشه در قلبش باقی خواهند ماند.