به نظر میرسد که شما در حال صحبت دربارهٔ تعداد الکترونهای ظرفیت و پایداری اتمها هستید. در شیمی، الکترونهای ظرفیت، الکترونهایی هستند که در لایهٔ آخر (لایهٔ خارجی) اتم قرار دارند و در واکنشهای شیمیایی شرکت میکنند.
آهن (Fe) به عنوان یک عنصر، در لایهٔ ظرفیت خود معمولاً ۲ یا ۳ الکترون دارد، نه ۸ الکترون. ساختار الکترونی آهن به این صورت است که الکترونها در لایههای مختلف قرار دارند و تعداد الکترونهای ظرفیت به تنهایی نمیتواند نشاندهندهٔ پایداری یک عنصر باشد.
گازهای نجیب، مانند نئون و آرگون، به خاطر داشتن ۸ الکترون در لایهٔ ظرفیت خود پایدار هستند. این ویژگی به نام قاعدهٔ اکتت (Octet Rule) شناخته میشود، که میگوید اتمها تمایل دارند لایهٔ خارجی خود را با ۸ الکترون پر کنند تا پایدار باشند. به همین دلیل گازهای نجیب معمولاً به صورت تکاتمی و بسیار غیر فعالاند.
اما برای آهن، تعداد الکترونهای ظرفیت ۲ یا ۳ است و این یعنی آن عنصر تمایل دارد الکترونهای خود را از دست بدهد یا الکترون بپذیرد تا به حالت پایدار نزدیکتر شود. بنابراین، آهن به دلیل نداشتن ۸ الکترون در لایهٔ ظرفیت، پایدار نیست و میتواند در واکنشها شرکت کند.
پس در نهایت، نکتهٔ کلیدی این است که تعداد ۸ الکترون در لایهٔ ظرفیت موجب پایداری است و این ویژگی فقط برای عناصر گاز نجیب صحیح است و نه برای آهن.
