معلم عزیزم؛ چگونه می توانم تمام لحظه هایی که چون سرو در مقابلم ایستادی و با شور عشقت مرا سیراب کردی جبران کنم؟ جز این که بهترین درود ها و دعا های خیرم را بدرقه راهت کنم…
یا
ای فروغ صبح دانایی و ای انیس روز نادانی چگونه پاس دارم تو را؟ آن هم برای این همه تلاشی که برایم کرده ای، برای خستگی ها و بی حوصلگی هایت که بسیاری مواقع باعثش من بودم… معلم عزیزم. از تو برای کوشش هایت سپاس گزارم.
یا
ای بهترین آموزگار دنیا؛ قدر تو را می دانم چون قدرشناسی را از تو آموخته ام. تو هر چه که در زندگی نیاز داشتم را به من یاد دادی و یاد می دهی و مهم نیست که کرونا باشد یا هر بلای دیگر تو آموزش هایت را به اتمام نخواهی رساند. معلم خوبم، سپاس.
فقط تاج یادت نرع قشنگم :)