انشا تصور درختی پاهایش در آسمان است وشاخه هایش در زمین گسترده است

در وسعت آسمان، درختی قدرتمند تصور کن پاهایش برگرفته به کوه سپید آسمان شاخه‌هایش، باران اشک، بر زمین جاری گذشته و آینده در هم آغشته و یکپارچه در طلوع وغروب زندگی، نغمه‌های پرمهر در این درخت بر آنچنان اتحاد نکته از هر تیره‌ی خاصیت انسان برخوردار است هر تار و تا برگ، داستانی از عشق و شجاعت وجود این درخت، فراگیر آرامشی بی‌محدود است تمام زخم‌ها در حضور آن، به شادی و نور مبدل می‌شود در این تصور، درختی که پاهایش در آسمان است و شاخه‌هایش در زمین گسترانیده شده شامل پیام‌های شفاف امید، موزون از برکه‌های گنجینه ی زندگی است.