وطن یعنی عمق و اصالت، یعنی ریشه و شناسنامه یک ملت به گستردگی یک کشور.
وطن یعنی ایران من! یعنی آن جا که بودنم بود شده و روزی نبودنم در آن ثبت خواهد شد.
من ایرانی ام و وطن در فرهنگ لغت هر ایرانی تنها واژه ای سه حرفی نیست که مرزهای کشورش را به رخ بکشاند بلکه تار و پود تن هر ایرانی با نام وطن سرشته و قلبش برای وطن می تپد، همان جا که اجدادش در آن فداکاری ها کرده و فرزندانش با افتخار در آن زندگی خواهند کرد.
وطن یعنی ایران، ایران یعنی یک دنیا عشق، ایثار، غیرت، خون … ایران یعنی تاریخی غنی از تمدنی با شکوه، ایران یعنی در تندباد حوادث روزگار بودن و نلغزیدن، ایران یعنی مردمانی فرهیخته از فردوسی گرفته تا حافظ و سعدی و دکتر حسابی ها … و من از تبار همین مردانم.
همان هایی که هفت خوان رستم ها را گذراندند و از درخت های باغ شعر مولانا سیب ها چیدند، همان ها که برای دفاع از این مرزها در خاک و خون غلتیدند اما یک وجب از آن را به دست دشمن نسپردند. همان ها که در عرصه های مختلف علمی و ادبی و ورزشی حماسه آفریدند که ما بارها به ایرانی بودنمان افتخار کنیم.
من از تبار همین مردانم و تمام تلاشم را خواهم کرد تا ایرانی آباد و غنی و سربلند داشته باشم مانند همیشه، از ازل تا ابد …
امیدوارم دومین تاجم رو از تو بگیرم