جوابشو میدید معرکه میدم

محمد بن جریر طبری،از کودکی ،به آموختن دانش سرگرم بود وتا روز چشم بر دنیا بست،یا آموزش میداد و یا کتاب می نوشت.او در سن هشتاد و هشت سالگی جان به جان آفرین سپرد؛با این وجود،موی سیاه بر سر زیاد داشت .بلند بالا،سیاه رنگ،و چشم درشت و با حافظه خوب بود.در هر علمی چنان ماهر بود که انگار فقط به همان علم پرداخته و آموخته است و جز آن چیزی نمیداند.در فروتنی و سر افتادگی و امانت و کردار نیک و خیر و راستی نیت و ذات و جناهداری و طرفداری از راستی و حق ،معروف بود.او در جمع ها،خوش برخورد و خوش سخن و رفتار و همیشه پیگیر حال و یاران و دوستان بود واز آنها در هر حال می پرسید.در لباس و پوشش و حد بینهایت تمیز و پاک و منظم بود.با دوستان و شاگردان خود،خوش رو و اهل شوخی و با خنده بود و شوخی های زیبایی می گفت.》