قراردادی که با روتیر بسته شد، به عنوان "پیمان روتیر" شناخته میشود و در سال ۱۹۰۷ میلادی میان دولت روسیه و امتیازدار انگلیسی به نام "رابرت روتیر" منعقد گردید. این قرارداد به موضوعات اقتصادی و تجاری مربوط میشود که تأثیرات زیادی بر تاریخ معاصر ایران داشت.
امتیازاتی که به روتیر داده شد، شامل موارد زیر بود:
1. **امتیاز استخراج و بهرهبرداری از معادن**: روتیر حق داشت معادن مختلفی را در ایران کشف و بهرهبرداری کند که شامل معادن نقره، مس و آهن بود. این امتیاز به شرکت او اجازه میداد که به استخراج منابع طبیعی ایران بپردازد.
2. **امتیاز ایجاد راهآهن و شبکههای حمل و نقل**: بر اساس این قرارداد، روتیر مجاز بود که زیرساختهای حمل و نقل، از جمله راهآهن را در ایران احداث کند. این امر میتوانست به ارتباط بهتر مناطق مختلف ایران و توسعه اقتصادی کمک کند.
3. **امتیاز تجارت و بازرگانی**: روتیر به عنوان یک سرمایهگذار، حق تجارت آزاد در ایران را نیز دریافت کرد که به او امکان میداد تا کالاهای مختلفی را به سادگی وارد و صادر کند.
این قرارداد به دلایل مختلف، از جمله نارضایتی مردم و تأثیرات منفی آن بر اقتصاد کشور، با انتقادات زیادی مواجه شد و در نهایت پس از مدتی لغو گردید. به طور کلی، قرارداد روتیر یکی از نمونههای عدم توجه به منافع ملی و پی آمدهای منفی امتیازدهیهای بریتانیا به شخصیتهای خارجی در تاریخ معاصر ایران است.