هر بار که به زبان فارسی فکر میکنم، بیاختیار یاد فردوسی میافتم و به خودم میگویم که او چه مرد بزرگی بود و چه خدمت بزرگی به کشور ما کرد. زبان فارسی را زیر چتر خود قرار داد و آن را به همه مردم این سرزمین هدیه داد. او مانند یک مادر مهربان در طول تاریخ برای زبان فارسی بود و این زبان را همراه و همنواز با دیگر زبانها و گویشهای ایرانی در گوشه و کنار ایران و جهان پرورش داد. ارتباط و تعامل دوستانهای که زبان فارسی با دیگر زبانهای ایرانی دارد، باعث میشود هر دو طرف همواره قوی و پایدار باشند و کلمات و تواناییهای یکدیگر را به اشتراک بگذارند.
علاوه بر فردوسی، بزرگانی دیگر نیز به زبان و فرهنگ ایران کمک کردهاند؛ بو علی سینا، فارابی، سعدی، مولوی، حافظ، جامی، ملاصدرا و در زمان ما شهریار و مطهری. همه این بزرگواران فرزندان این سرزمین عزیز هستند که در دامن فرهنگ ایران اسلامی و زبان فارسی پرورش یافتهاند.
