در مصراع "درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد"، متوجه میشویم که این مصراع از نظر آوایی الگوهای خاصی دارد. برای تحلیل پایههای آوای این مصراع، باید به وزن و قافیه آن توجه کنیم.
1. **وزن**: این مصراع از نظر وزنی به وزن عروضی "مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن" تعلق دارد. این یک وزن موسیقایی است که شعرای کلاسیک فارسی غالباً از آن استفاده میکنند.
2. **قافیه**: در این مصراع، واژه "بار" قافیه اصلی مصراعه است که با واژه "آرد" هم قافیه میشود. قافیه در شعر به ایجاد هماهنگی و زیبایی کمک میکند.
3. **هجاها و موزون بودن**: میتوان هجاها را بر اساس کوتاه و بلند بودن تفکیک کرد تا آنها را بررسی کنیم، که در اینجا به نوع توزیع هجاها در مصراع و تأثیر آن بر لحن و آهنگ شعر توجه میکنیم.
نتیجهگیری: این مصراع هم از نظر وزن و هم از نظر قافیه دارای پایههای آوایی خاصی است که باعث جذابیت شعر میشود و مفهوم دوستی و محبت را به خوبی منتقل میکند.