آب دریا به دلیل داشتن نمک و مواد محلول دیگر در مقایسه با آب خالص، نقطه جوش بالاتری دارد. این پدیده را میتوان با مفهوم "افزایش نقطه جوش" توضیح داد.
وقتی که نمک (یا هر ماده حل شونده دیگر) به آب اضافه میشود، باعث میشود که نیروهای بین مولکولهای آب و مولکولهای نمک به علت وجود این مواد محلول متغیر شود. به عبارتی، ارتباط بین مولکولهای آب و نمک منجر به تشکیل پیوندهایی میشود که انرژی بیشتری برای جدا کردن مولکولهای آب لازم است.
این بدان معناست که برای به جوش آوردن آب دریا، باید دمای بیشتری را نسبت به آب خالص به کار برد. به همین دلیل، نقطه جوش آب دریا بالاتر از آب خالص است. به طور کلی، این پدیده به نام "افزایش نقطه جوش" (Boiling Point Elevation) شناخته میشود و یکی از موضوعات جالب در شیمی است که به اثرات مواد حل شونده بر خواص فیزیکی حلالها میپردازد.