این تیکه اخرم الان به ذهنم اومد.
( شاید راز نامرئی شدن همین باشد؛ که آدم بفهمد ارزشش در دیدهشدن است، در اینکه صدایش شنیده شود، در اینکه جای خالیاش حس شود. پس اگر روزی نامرئی شدم، نه برای فرار از چشمها، بلکه برای فهمیدن حقیقتِ سادهای برمیگشتم:
آدم، تا وقتی که در دل کسی پیداست، هیچوقت نامرئی نمیشود.)
