لطفا یک انشا رمان برای صفحه ۲۴ ممنون

پاراگراف اخرش والگوی من همان مترسک چوبی است که با لباس های پاره اش و دست های چوبی اش به من وفاداری پاکی عشق و صفا و صمیمیت را یاد داد واکنون است که میفهمم چطور زندگی کنم مراحل بارش فکریش و اینام خواستی دوباره بپرس برات عکس بگیرم