ترکیب شرطی دو گزاره در ریاضیات و منطق به معنای بررسی ارتباط بین دو جمله است که میتواند درست یا نادرست باشد. برای توضیح بیشتر، بیایید دو گزاره را تعریف کنیم:
- گزاره \( p \): "اگر باران ببارد."
- گزاره \( q \): "زمین خیس خواهد شد."
ترکیب شرطی این دو گزاره به صورت \( p \Rightarrow q \) نوشته میشود و به معنی "اگر \( p \) درست باشد، آنگاه \( q \) هم درست خواهد بود." در این مثال، این به این معنی است که اگر باران ببارد، زمین خیس خواهد شد.
حالتهای مختلف این ترکیب شرطی به شرح زیر است:
1. **درست**: اگر باران ببارد و زمین هم خیس باشد، ترکیب شرطی درست است.
2. **نادرست**: اگر باران ببارد ولی زمین خیس نباشد، ترکیب شرطی نادرست است.
3. **نادرست**: اگر باران نبارد، صرفنظر از اینکه زمین خیس باشد یا نه، ترکیب شرطی درست محسوب میشود. (چون نمیتوانیم بر اساس شرطی که پیشنیاز است، نتیجهگیری کنیم).
به عبارت دیگر، ترکیب شرطی فقط زمانی نادرست است که گزاره اول (شرط) درست باشد و گزاره دوم (نتیجه) نادرست باشد.
این مفهوم به ما کمک میکند تا نحوه ارتباط منطقی بین گزارهها را درک کنیم و میتواند در حل مسائل پیچیدهتر نیز استفاده شود.