سلام وقت بخیر بچه ها هر کس می‌تونه یک انشا در مورد دوست برا من بنویسه . فقط از اینترنت نباشه

انشا با موضوع دوست و همنشین خوب و بد ما در «راه زندگی » ، نیازمند همراهیم . دوستان، می توانند بعضی از همراهان ما باشند و «دوستی » می تواند کمکی برای بهتر پیمودن این مسیر باشد، چه در زمینه دانش آموزی و علم آموزی، چه زندگی و معیشت، چه بعد فکری، روحی و اخلاقی .پس انتخاب یک همراه خوب میتواند یکی از مهم ترین انتخاب های زندگی باشد . من در این انشا و تحقیق به بررسی انتخاب و اهمیت دوست در ادبیات و احادیث میپردازم. آنان که نمی توانند با کسی «طرح دوستی » بریزند و دیگران دوست ندارند با آنان همدم و همنشین و همراه شوند،اغلب به نقطه ضعف ها و خصلت های اخلاقی ایشان برمی گردد که عامل گریز یانفرت یا جذب نشدن دیگران است .شاید نوع رفتار و اخلاق خوب باید، یکی از این عوامل باشد . از قدیم گفته اند کهدکان عسل فروش بداخلاق، خلوت و بی مشتری است و دکان سرکه فروش خوش اخلاق، پرمشتری .یعنی فقط نوع کالای مورد عرضه نیست که عامل جذب یا دفع است، بلکه کیفیت عرضه و نوع برخورد هم مؤثر است .چه قدر شیرین است این سخن حکیمانه مولا علی (ع) که فرمود: اعجز الناس من عجز عن اکتساب الاخوان و اعجز منه من ضیع من ظفربه منهم; ناتوان ترین مردم کسی است که از دوست یابی ناتوان باشد و ناتوان تر از او کسی است که دوستانش رانتواند نگه دارد . و چقدر زیبا سعدی این مفهوم را چنین بازگو کرده است که: «دوستی را که به عمری فرا چنگ آرند، نشاید که به یک دم بیازارند . پس، هم یافتن دوست و داشتن روحیه جمعی و همکاری و همراهی و همدلی و همدردی مهم است و یک «هنر» محسوب می شود هم حفظ دوستان و دوستی ها و تحکیم رابطه ها و تقویت پیوندها . به خصوص، دوستان خوب و با کمال دوران دانشجویی را نباید به این سادگی فراموش کرد و از دست داد .این هم از حرف های کهنه و در عین حال نو و به روز است که دوستی با هر کس نشاید و دوستی با بدان نباید و دوستی های بر سر هوس نپاید و این که دوست خوب و بد داریم و: همنشین تو از تو به باید ، تا تو را عقل و دین بیفزاید ضروری است که «دوست » را از «دوست نما» بشناسیم و از آنان که اهل تملق و ریا و دورویی و نقش بازی کردن و چاپلوسی و اهل بردن دل و دین اند، بپرهیزیم و به دوستی تکیه و اعتماد کنیم که بتواند تکیه گاه ما باشد، نه آن که خودش هم بی ریشه و پوک و سست و بسته به جای دیگر باشد! دوست، همدم تنهایی های انسانی و شریک غم ها و شادی های او و بازوی یاری رسان در نیازمندی ها و تکیه گاهی مناسب در مشکلات و گرفتاری ها و مشاوری خیرخواه در لحظات تردید و ابهام است، و در واقع، یک «سرمایه معنوی » است، نامش دوست . اگر چنین نبود، دوست نیست، رهزنی در نقاب دوست است چه کسانی شایسته عنوان قشنگ و دوست داشتنی «دوست » است؟ چه ملاک هایی می تواند مورد نظر در انتخاب دوست یا ادامه یک دوستی باشد چه بخواهیم چه نخواهیم، از دوستان و همنشینانمان رنگ و اثر می پذیریم وخصلتهای ما به شکل خلق و خوی آنان در می آید، گاهی هم (البته اگر ما قوی تر و اثر گذاتر باشیم) می توانیم خصلت های دوستان خود را تغییر دهیم . باز هم یک حرف قدیمی، اما همیشه تازه: تو اول بگو با کیان زیستی پس آنگه بگویم که تو کیستی این، یعنی این که معیار دیگران در قضاوت نسبت به ما، دوستانمانند یعنی این که خوبی و بدی و صلاح و فساد ما را از دوستان و معاشرانمان می شناسند، سخنی زیبا از پیامبر خوبی ها و زیبایی ها، حضرت رسول اکرم (ص): مثل همنشین خوب و شایسته، مثل عطار است، که اگر از عطر خودش هم به تو ندهد، ولی از بوی خوش او به تو می رسد و معطر می شوی . و مثل همنشین بد، همچون کوره آهنگری است