شبی هواپیمایی که دارای دو موتور بود در آسمان نیوجرسی پرواز میکرد که ناگهان،دستگاه مولد اکسیژن آن،با صدایی گوشخراش منفجر شد.هواپیما پنج سرنشین داشت.۱.خلبان.۲.دالایی لاما(برنده صلح نوبل).۳.شکیل اونیل(بازیکن بسکتبال مشهور در آمریکا).۴.بیل گیتس(طراح و رئیس سابق مایکروسافت).۵. یک جوان کم سن و سال.
هواپیما درحال سقوط بود که خلبان به کابین مسافران آمد و گفت:'آقایان هواپیما دارد سقوط میکند و ما فقط چهار چتر نجات داریم که یکی از آنها برای خودم است'.
سپس در را باز کرده و بیرون رفت.
بعد از او،شکیل اونیل،برخاست و گفت:'آقایان،من مشهورترین ورزشکار دنیا هستم،جهان به ورزش و کار های بزرگ احتیاج دارد،پس یکی از چتر ها به من میرسد'بعد چتری را برداشت و خودش را در هوا رها کرد.
در همین موقع بیل گیتس با عجله از جایش بلند شد و با حالت التماس گفت:'آقایان،من باهوش ترین انسان روی کره زمین هستم،دنیا به انسانهای باهوش نیاز دارد 'بستهای برداشت و از هواپیما بیرون رفت.
حال فقط یک چتر بود و دو سرنشین.دالایی لاما و جوان کم سن و سال نگاهی به همدیگر کردند؛اما چیزی نگفتند. بالاخره دالایی لاما به حرف آمد :'پسرم من عمر خود را گذراندهام.وشیرینی زندگی را چشیدهام،ولی تو هنوز جوان هستی،چتر را بردار و برو.من داخل میمانم' اما جوان با خونسردی لبخندی زد و گفت:'غصّه نخور پدر جان! ما اکنون دو چتر نجات داریم؛چون باهوش ترین فرد جهان،اشتباهاً کوله پشتی مرا برداشته و رفت'!
لطفاً تاج بده!
