پراکندگی جمعیت در نواحی مختلف کشور به عوامل محیطی، اقتصادی و اجتماعی بستگی دارد. به طور کلی نواحی جلگهای و مناطق با اقلیم مناسب، آب و خاک حاصلخیز بیشتر مورد توجه جمعیت قرار میگیرند. از طرفی، نواحی کوهستانی به دلیل شرایط سخت جغرافیایی و کمبود منابع، معمولاً جمعیت کمتری دارند.
در نواحی شهری به دلیل تمرکز امکانات، خدمات، و فرصتهای شغلی جمعیت بیشتری ساکن هستند. نزدیکی به منابع طبیعی و تسهیلات رشد اقتصادی، عواملی هستند که موجب جذب جمعیت در مناطق شهری میشوند.
در نتیجه، ارتباط نزدیکی بین ناهمواریهای زمین و تراکم جمعیت وجود دارد؛ نواحی دارای شرایط بهتر طبیعی و اقتصادی جمعیتی بیشتر و متراکمتر دارند.
