بر اساس مدل بور (مدل اتمی نیلز بور)، میتوان فلزی یا نافلزی بودن یک عنصر را از تعداد الکترونهای لایه آخر (لایه ظرفیت) تشخیص داد.
روش تشخیص:
1. تعداد لایهها (سطوح انرژی):
عناصر با تعداد لایههای بیشتر معمولاً فلز هستند (چون در گروههای اولیه جدول تناوبی قرار دارند).
2. تعداد الکترونهای لایه ظرفیت:
فلزها:
تعداد کمی الکترون (1 تا 3 الکترون) در لایه آخر دارند.
مثلاً:
سدیم (Na): 1 الکترون در لایه آخر → فلز
منیزیم (Mg): 2 الکترون در لایه آخر → فلز
نافلزها:
تعداد بیشتری الکترون (5 تا 7 الکترون) در لایه آخر دارند.
مثلاً:
کلر (Cl): 7 الکترون در لایه آخر → نافلز
اکسیژن (O): 6 الکترون در لایه آخر → نافلز
3. قانون پایدار بودن:
عناصر تمایل دارند لایه آخر خود را به 8 الکترون (آرایش پایدار) برسانند:
فلزها الکترون از دست میدهند.
نافلزها الکترون میگیرند.
نتیجه:
اگر عنصر کمتر از 4 الکترون در لایه آخر داشته باشد → فلز
اگر 4 یا بیشتر داشته باشد → نافلز
اگر دقیقاً 4 الکترون داشته باشد (مثل کربن) → نیمهرسانا (شبهفلز)
تاج یادت نره
![[Astronomer🇺🇲🌱]](https://services.porsan.app/files//Student/StuERROR:rand.jpg)
