نیروی جاذبه مولکولی در درشتمولکولها نسبت به مولکولهای کوچک هیدروکربنی به چند دلیل قویتر است:
1. **سطح تماس بیشتر**: درشتمولکولها معمولاً دارای زنجیرههای بلندتر و بزرگتری هستند. این زنجیرههای بلند باعث میشوند که تعداد بیشتری از اتمها و گروههای عملکردی با هم در تماس باشند. هر چه تعداد نقاط تماس بیشتری بین مولکولها وجود داشته باشد، نیروی جاذبه نیز قویتر خواهد بود.
2. **قدرت قطبش**: درشتمولکولها ممکن است دارای گروههای عاملی باشند که بر روی خاصیت قطبشی مولکول تأثیر بگذارند. این پدیده باعث میشود که درشتمولکولها دارای نیروی جاذبه الکتریکی قویتری باشند.
3. **ساختار فضایی**: درشتمولکولها ممکن است دارای ساختارهای پیچیدهتری باشند که میتواند منجر به ایجاد نیروهای واندروالسی قویتری در بین مولکولها شود. این نیروها به سبب نزدیکی مولکولها نسبت به یکدیگر و تداخلهای فضایی افزایش مییابند.
4. **جذب هیدروژنی**: در بسیاری از درشتمولکولها، به ویژه پلیمرها و پروتئینها، پیوندهای هیدروژنی نیز موجود است که میتواند نیروی جاذبه بین مولکولها را به طور قابل توجهی تقویت کند.
به طور کلی، از آنجایی که درشتمولکولها دارای ساختار پیچیده و سطح بیشتری برای تعامل با یکدیگر هستند، نیروی جاذبه بین آنها قویتر است.
