بیعت در لغت به معنای قرارداد و پیمان بستن است و در مفهوم اسلامی به معنای عهد و توافق میان مسلمانان و پیشوایان دینی یا سیاسی است. در تاریخ اسلام، بیعت به ویژه در هنگام انتخاب خلیفهها و رهبری مسلمانان صورت میگرفت.
بیعت میتواند شامل تعهد به پیروی از رهبری، حمایت از او و حفظ اصول دین باشد. این عمل معمولاً در جمع مسلمانان انجام میشود و نشاندهندهی یکپارچگی و اتحاد آنان است.
برای مثال، بیعت اول در تاریخ اسلام با پیامبر اکرم (ص) در عقبه اتفاق افتاد که گروهی از مسلمانان با ایشان بیعت کردند و پیمان وفاداری بستند. بیعت دوم نیز در هنگام انتخاب امام علی (ع) به عنوان خلیفه و رهبری جامعه مسلمانان دیده میشود.
به طور کلی، بیعت نشاندهندهی اعتماد و همکاری مسلمانان با یکدیگر و رهبری است که به آنها خدمت میکند.