بن مضارع : ببین اول باید مصدر کلمه ای که میخواهیم رو پیدا کنیم و بعد اون رو به حالت امری تبدیل کنیم و بعد بن مضارع رو پیدا کنیم . مثلا : میخواهیم بن مضارع (بینا) رو پیدا کنیم . می فهمیم که مصدر بینا : (دیدن) است. حالا دیدن رو به حالت امری فعل تبدیل میکنیم که میشه(ببین) حالا(ب) ی اول ببین رو حذف میکنیم که جواب میشه(بین) . پس (بین) بن مضارع بینا است.
بن ماضی: اینجا هم اول باید مصدر کلمه مورد نظر را پیدا کرد. پس مصدر کلمه ی (بینا) میشه (دیدن) حالا (ن) ی آخر دیدن رو حذف میکنیم که میشه (دید) حالا (دید) بن ماضی (بینا) است.
البته باید به یاد داشته باشیم که معنی ماضی ینی(گذشته) و معنی مضارع ینی(حال) است. و معنی مصدر هم اینه که نه زمان داره و نه شخص مثل: دیدن و خوردن و زدن و.... است
